Dag 9: (Pilgrimstad- Östersund) Rödön, 18,5 km

We hebben eindeloos zitten wikken en wegen en rekenen, maar nee: 29 etappes passen niet in 27 dagen. Het leek heel gemakkelijk om sommige etappes samen te voegen, maar we kwamen iedere keer op dik boven de dertig km uit. En hoewel we dat kunnen, vinden we het niet echt leuk, zeker niet als het warm is en je moet door het bos. Bovendien zijn er niet zoveel overnachtingsmogelijkheden. Dus knoop doorgehakt en vanmorgen heeft Eva van de meest fantastische b&b ever ons bij de bushalte afgezet. We hebben maar 33 km overgeslagen, maar dat betekent wel meteen twee volle dagen, dus als er verder geen gekke dingen gebeuren, kunnen we de hele wandeling doen zonder ons opgejaagd te voelen.

Hoewel…gistermiddag liepen we 3,5 km door het bos over kleine kronkelpaadjes met boomwortels en stenen en dan bekruipt mij wel eens het gevoel dat die volgende met mos begroeide steen ook best eens een beer zou kunnen zijn. Gerbrand lachte mijn zorgen weg. ’Nee, dat kan niet, daarvoor zitten we veel te dicht bij de bewoonde wereld!’ Toen Eva ons had opgepikt, reden we door eindeloze bossen naar haar huis. ‘Dit is allemaal van ons’, wees ze om zich heen. ‘Ik hou ervan hier door het bos te dwalen.’ Toen, langs haar neus weg: ‘Hebben jullie nog beren gezien vandaag?’ Je begrijpt, ik deelde haar enthousiasme niet. ‘Veel zingen en hard praten,’ raadde ze ons aan. En opeens begreep ik waarom die oudere mevrouw, die we ‘s morgens in het bos tegenkwamen, een telefoon met housemuziek in haar decolleté had…

Maar vandaag geen beren. Eerst even rondgekeken in het eerste echte stadje Östersund, koffie gedronken en nieuwe Skechers voor Gerbrand gekocht. Ook hier was weer een loppis, een tweedehandsspullenmarkt. Dat doet bijna iedereen hier aan huis en af en toe met z’n allen in het dorp. Ongetwijfeld komen ze regelmatig hun eigen spullen weer tegen!

Toen zijn we heel relaxed door een heuvelachtig landschap eerst naar het kerkje van Frösö gelopen. Daar kregen we koffie en hoorden we tot onze grote blijdschap dat Alice was geslaagd voor haar opleiding. Toen we met de lange brug het Storsjön (grote meer) moesten kruisen, hebben we nog even aan het water gezeten en geprobeerd steentjes te keilen, voordat we doorliepen naar ons volgende blokhutje.