Weer thuis

De terugreis was langer dan we dachten, maar gek genoeg viel het wel mee qua ongemak. Eerst een treinreis van 4 uur naar Lillehammer. Daar overstappen op een bus die in 2,5 uur naar Oslo rijdt. Na de onwaarschijnlijke stilte van stadjes zoals Trondheim is Oslo wel een enorme wereldstad. We vallen met onze neus in de boter. De schitterende Oslo Opera is altijd al een gebouw dat veel volk trekt, maar nu helemaal. Pal naast het gebouw staat een duikplank waar mensen (die ervoor geoefend hebben) vanaf duiken. De duikplank is zo hoog als het gebouw en zo lijkt het alsof men van het dak duikt. Spectaculair. 
Wij konden daar niet te lang bij stilstaan. We moesten de bus halen naar Kristiansand. Tussendoor nog een biertje en wat eten en dan 4,5 uur in de bus. Eenmaal in Kristiansand waren we gaar. Het hotel was een tikje scharrig. Douche in bad (altijd beetje eng) en een inrichting die 30 jaar geleden al gedateerd was, maar aardige mensen. We kregen een groot glas met ijsklontjes mee naar de kamer. Handig voor de dikke enkel van Marianne. Volgende ochtend nog wat gewandeld, voor zover mogelijk en om 14.00 uur op de boot naar Eemshaven. Geen geweldige overtocht, maar ook niet slecht. Het eten was in het buffetrestaurant zelfs verrassend goed en met een eigen hut(je) met eigen sanitair was het wel uit te houden. Maar dan ben je er natuurlijk nog niet. Eerst bijna een uur naar Groningen en dan nog ruim drie uur naar huis. Al met al bijna drie dagen onderweg. Het is gelukt om deze reis zonder vliegtuig te doen, maar dat vergde wel erg veel tijd.
Balans: 525 km gelopen, 7.000 m geklommen. Eén keer echt lekker gegeten bij een B&B en één keer in een restaurant. Kosten relatief hoog. Een biertje kost in een cafe al gauw zo’n 11 euro en zelfs in de winkel is een speciaalbiertje zomaar meer dan 6 euro. Een brood voor 7,5 euro levert geen volksopstand op, maar bij ons toch wel wat gefronste wenkbrauwen.
Was het de moeite waard? Jazeker. We hebben heel veel moois gezien en we zijn heel veel aardige, gastvrije en bijzondere mensen tegengekomen. We hebben, afgezien van die blessure van Marianne fijn gelopen en we hebben veel conditie opgedaan. Alle kleren passen weer en we voelen ons moe, maar best voldaan. Zouden we het nog een keer doen? Absoluut, maar in een ander land, met horeca onderweg, met goed eten, met paden in plaats van wegen, maar wel met deze prachtige uitzichten graag. Op naar de volgende.