Porto - Esmoriz 26km

Porto is een schitterend mooie stad en daarom komen er ook veel toeristen . Heel veel toeristen. Allemaal met hetzelfde gidsje en dan gaat het in enorme groepen voorwaarts. Gids met vlaggetje voorop. Sommige groepen zijn uitgerust met een ontvangertje en een oortje. De gids heeft een microfoontje met zender. Iedereen blij. Andere groepen moeten het doen met een gids zonder zender. Een daarvan, een stevige Amerikaan met rood haar en rode baard blijkt goed bij stem en overstemt ieder ander geluid in het station, waar alle toeristen komen voor de tegeltableaus daar. Minstens zo indrukwekkend was een fototentoonstelling in dezelfde hal over de Anjerrevolutie. Je ziet dat het een angstige en hoopvolle tijd was. En ook dat het uitdelen van anjers toch iets meer lef vereiste dan het het uitdelen van rozijnen.  
In de middag naar Casa da Musica, het concertgebouw van Porto. Architect: Rem Koolhaas. Er was een pianomarathon aan de gang en dat was ideaal, want nu konden we voor 3 euro alle zalen in. Er valt veel over te zeggen, maar ik heb geleerd dat je eerst en vooral moet kijken naar de toiletten (van meerdere architecten  geleerd). Welnu, om de herentoiletten binnen te komen, moet je je best doen. De deur is 3m hoog, 1.20 breed en behoorlijk zwaar. Echter, de urinoirs zijn niet bedoeld voor potige kerels. Ze hangen (overigens zonder schaamschotjes ertussen) op jongetjes-hoogte. Heb ik daarmee iets over de kwaliteit gezegd? U mag het zeggen. 
Toch nog iets over de zalen. Grote zaal heeft verschrikkelijke stoelen, maar zo te horen een mooie akoestiek. De kleine zaal heeft minder slechte stoelen, maar de akoestiek is zo droog dat het vooral bedoeld lijkt als zaal voor popmuziek. Daar wordt hij ook voor gebruikt, maar het is spijtig dat niet gekozen is voor variabele akoestiek. De arme kinderen die hier piano speelden, hadden het wat dat betreft zwaar.  Als je het gebouw opzoekt op internet, zie je een wit betonnen diamant. Dat witte is nu eerder vies grijs. En dat is wel jammer. 
Over architectuur gesproken, vandaag was weer een confrontatie met de oude en nieuwe bouw in Portugal. We beginnen met een korte rit met de metro om de stad uit te komen. Lukte niet helemaal. Daarna waren de eerste vijf kilometer nog door de stad en een voorstad. Na ruim een uur, precies op tijd kwamen we bij een bakker/ tearoom/ cafe. Daar zat het hele dorp. De meesten aan koffie met taart maar een enkeling al aan het bier. Door naar het strand waar we, opnieuw na ruim een uur, een barretje vonden. Hier was de helft al aan het bier. En na een wandeling over houten paden en het strand kwamen we bij een restaurant op het strand. Nu lustten wij ook wel een wijntje. We bleken midden in een nieuwe stadsontwikkeling te zitten. De oude (vaak best aardige) huizen moeten plaatsmaken voor vierkante betonnen flats. Het heet vooruitgang en misschien ervaart men dat ook zo, maar of het ook fraai is, mag je je afvragen.