Esposende - Póvoa de Varzim, 21 km, door naar Porto met de metro

Ik zat niet zo goed in m’n vel vandaag. Slecht geslapen, deels door de nare gewoonte hier om plastic onderlakens en -slopen te gebruiken, zodat je vijf keer per nacht je bed uitdrijft. En tja, dan gaan alle vervelende dingen me opvallen.

Veel straten en wegen zijn hier bijvoorbeeld geplaveid met kinderkopjes, denk Hel van het Noorden, maar dan iets kleiner. Als er een klein autootje achter ons aankomt, maakt dat meteen zo’n lawaai dat je een vrachtwagen verwacht. Laat staan als die er echt aankomt! Om op te lopen, is het echt de Hel, nergens kun je je voeten recht neerzetten, dus onvermijdelijk krijg je kramp na een uur. Auto’s stinken en hier in de buurt van de Grote Stad overstijgt de hoeveelheid rotzooi langs de weg bijna die van La Storta, vlakbij Rome.

Bijna ieder huis heeft een berg bouwafval in de tuin. Ik dacht eerst dat het misschien een statussymbool was -kijk mij eens in m’n nieuwe huis- maar toen we een stuk door het bos liepen en daar ook van die hopen aantroffen, begrepen we dat het ws te maken heeft met de kosten van het storten op een daartoe geëigende plek.

En dan dat bouwen! (Ik kom lekker op stoom). Het lijkt wel of tachtig procent van de huizen splinternieuw is! Vannacht sliepen we zelfs in zo’n witte blokkendoos. Enorme witte, blinde wanden, weinig ramen naar de straat. Oude huizen staan leeg te verpieteren. Met name in de badplaatsen moet de bouwsector zo’n beetje ontploft zijn, de laatste tien jaar. Daar hebben ze ter completering ook gigantische boulevards aangelegd. Het ziet er vaak megalomaan uit, het wordt er niet mooier op.

Na 21 km strompelden we het metrostation binnen en binnen het uur stonden we in het centrum van Porto. Heerlijk! Morgen op ons gemak de stad bekijken en overmorgen weer verder naar Cabo São Vicente.