Odeceixe - Aljezur 22km

Ja, zo’n rustdagje betekent niet per se dat er niet gelopen wordt. Dat hangt helemaal af van hoe we ons voelen. Welkom in de wondere wandelwereld. En heel gek is dat niet. We lopen het liefst. En we doen dat alleen maar niet, wanneer het niet gaat. Prima om de wandeling te verlichten door bijv. de bagage te laten vervoeren. En prima om, zoals vandaag een route te kiezen die gemakkelijker loopt, maar niet lopen is alleen bedoeld voor dagen waarop het echt niet gaat. En dat was nu zeker niet het geval. 
Gisteravond voor het eerst sinds tijden pizza gegeten. En geen Amerikaanse goddank, maar origineel Italiaans. De eigenaresse werd enthousiast, toen ze hoorde dat Marianne Italiaans spreekt en toen een half uur later de rest van de Italiaanse gemeenschap van Odeceixe verscheen, werd het nog gezelliger. Mijn hemel wat een lawaai, maar ook, wat een gezelligheid. Het leek wel een film. 
Vanmorgen leek het even te gaan regenen en er viel een kwartiertje lang een heel licht buitje, maar daarna bleef het bij een dreiging en vanaf het middaguur was het half bewolkt met een lekker windje. Heerlijk wandelweer dus. En de route door het binnenland ging door bossen, glooiende velden en rond de lunch door een dorp met een goeie bakker met een terras. Veel beter kun je niet treffen. Een flinke klim aan het begin en een flinke afdaling aan het eind en tussendoor vrijwel vlak. Perfect. Al dat klimmen en dalen over rotspaadjes, langs afgronden zijn wel lekker spectaculair en dat geploeg door rul zand is natuurlijk heel authentiek, maar mooie brede bospaden en goed verharde zandwegen zijn een prettige afwisseling. En zo liepen we, eigenlijk probleemloos toch weer een lekker eindje weg. En ook leuk: we zijn sinds gistermiddag in de Algarve. Dat zie je verder nergens aan, maar we waren daar nog nooit geweest en veel mensen hebben het erover. Nog vier dagen naar Cabo da Sao Vicente.