Esmoriz - Oliveira de Azemeis, 22,3 km

We zijn weer terug op het pad, op de Caminho. Vanuit Porto dachten we slim te zijn en een weg langs de kust te kiezen, maar dat was niet echt een succes. Waar we gisteren aan zee zaten, leek het einde der tijden wel aangebroken. Een enorme kaalslag, omzoomd door nog wat armoedige huisjes. En een bord waarop een modern wooncomplex werd aangekondigd. Dus we besloten gisteravond om terug te gaan naar het binnenland.

Vandaag begonnen we ook weer met zo’n tachtig procent sloophuizen, dan wel bouwvallen of nieuwbouw. Langs de weg de normale rotzooi van plastic flessen, blik en andere verpakkingen. Als we door een stuk bos moeten, zijn we pas echt verbijsterd: sloopauto’s, koelkasten, tv’s, sloopafval, waaronder hele asbest daken liggen tussen de struiken.

Maar hoe verder we komen, hoe aangenamer de omgeving. Tenminste weer gewone huizen, af en toen een pad door een schoon (!) bos, tussen akkers door (mais) en hier en daar een prima cafeetje, zelfs op maandag. En dat is nodig, want t wordt behoorlijk warm, zeker nu we moeten klimmen. 

Ik las trouwens net dat de dichter Gerrit Komrij hier niet zo ver vandaan woonde!

We gaan nu via deze route naar Coimbra. Dan kijken we weer verder.