Dag 11: Vaplan - Vången, 18,3 km

Even had ik er niet aan gedacht. We liepen langs een weg, naast een bos. Toen ik mij even discreet in het gebladerte had teruggetrokken en net had gehurkt, zag ik een goed in het gras verstopte berenklem van ongeveer een halve meter naast me liggen. Ii kreeg even n rilling langs mijn rug, niet zozeer voor de beer als wel voor wat zo’n klem kan doen als je er per ongeluk opstapt. 
Het pad was niet lang vandaag, dus we konden rustig aan doen. Wel ging het best veel over de weg. Toen we op een bepaald moment een slinger van een kilometer of acht door het bos moesten maken, was ik om hiervoor besproken reden niet enthousiast. Maar we hadden een compromis: Gerbrand zong zijn hele repertoire van Boudewijn de Groot tot Annie M.G. en we reciteerden op luide toon De sproetenfee en De spin Sebastiaan (het is niet goed met hem gegaan) om het wildvolk op n afstand te houden.

Na een tijdje kwamen we bij een museumpje van de prehistorie en de geschiedenis van de elandenjacht. Binnen stond een meneer in een elandenjack, die ons hartelijk verwelkomde met thee en cake (gratis voor pelgrims) en almaar probeerde ons een rondleiding van 50 kronen te verkopen. Dat had ik niet in de gaten, dus ik vroeg honderduit. Hij bleek niet veel te weten, ‘want hij werkte hier nog maar vijf jaar’. Maar er waren interessante dingen te zien en toen we even verder liepen, kwamen we ook nog 4000 jaar oude rotstekeningen tegen.

Voort ging t pad door bos en weilanden, waar elanden worden gefokt - en het dus heel erg modderig was. Gerbrand ging even onderuit, was vooral erg vies, maar had zich gelukkig niet al te veel bezeerd. Tegen het einde kwamen we weer bij het Alsensjön en zagen we daarachter de bergen, met sneeuw bovenop. 
We kwamen bij het Wärdshus Wången, waar ze echt, lokaal gebrouwen bier hebben en waar je kon eten tussen half vijf en half zes (!). Normaal is dit een hotel voor studenten die hier met hun paard naartoe komen om van alles over paardrijden te leren. In de zomer is het een fijn, luxe hotel.