Dag 13: Mörsil - Hållåndsgard, 21,9 km

Het leek wel vakantie vandaag! Prachtig weer, maar niet te warm, een idyllisch pad, niet al te ver en als klap op de vuurpijl een lunchcafé dat echt open was!

We sliepen vannacht in zo’n kamertje waarin je je de handelsreiziger van vroeger voorstelt. Net iets groter dan het bed, beetje vreemd luchtje en wc/douche op de gang. De eigenaren bleken het net te hebben overgenomen (zij had twee jaar in Baarn gewoond) en hadden besloten in het prachtige restaurant met uitzicht op t meer te gaan wonen en het hotel te moderniseren.

Gelukkig hadden we gisteren hard genoeg gelopen om nog te kunnen ‘lunchen’ (om half vier) in een geweldig restaurant in Mörsil. We zaten in een kas, waar druiven en perziken groeiden, om het gebouw heen prachtige groentetuinen, dus alles lag nagelvers op ons bord. We mochten net zo lang blijven zitten als we wilden, ook al gingen ze dicht om vier uur. 
Vandaag hebben we dus kalmpjes aan gelopen. We rusten nog steeds ieder uur en dat kon vandaag nu eens lekker liggend in het gras, in de zon, uitzicht op het meer. We hoorden de weg wel, maar we zagen hem nauwelijks. Gelukkig was er in Järpen eindelijk een geldautomaat, want we hebben die mevrouw in Vaplan nog steeds niet betaald. En ja, er was een strandcafé, dat open was. Het lijkt wel of het merendeel van de horeca na de pandemie heeft besloten niet meer open te gaan en dat is soms heel teleurstellend. Volgens de vrouw van het hotel is het onmogelijk om personeel te krijgen. Hier nog erger dan in Nederland, lijkt wel. Niet zo gek misschien: in Jämtland, waar we nu lopen, wonen 160.000 mensen en het is ongeveer even groot als België.