Dag 2 Matfors - Stöde 27,5km

Iedereen wenst ons toe dat we maar veel mogen genieten. Dat is heel lief, maar laten we eerlijk zijn: dat genieten gaat gepaard met een hoop ongemak. De afgelopen weken had ik de ene verkoudheid na de andere holteontsteking. Daardoor kwam er niks van enige vorm van training. En dan met bagage op je rug meer dan 25 km lopen is best zwaar. Dus last van nek en rug. Marianne slaapt weinig (soms helemaal niet). Dat maakt zo’n wandeling ook een uitdaging. Leve de ibuprofen en paracetamol. 
Vandaag liepen we langs een meer. Dat is prachtig, tenminste, als je er iets van ziet. Helaas, tussen weg en meer staan bomen in de weg en zomerhuizen van mensen die gesteld zijn op hun privacy. Dus veel bomen, veel bloemen ook, maar weinig afwisseling. Valt het tegen? Nee, zeker niet. We voelen ons stukken beter dan gisteren. Toen kwamen we echt kapot aan. Maar soms denk je weleens: waarom huren we niet gewoon een huisje aan het water en lezen we niet een boek over een wandeling. 
Eerste indruk van Zweden: groot, mooi, schoon. Dat betekent niet dat Zweden hun zooi niet langs de weg gooien. Dat doen ze net als in Nederland beslist wel. Niet zoveel als in Italie misschien, maar toch jammer. Verder veel terreinwagens (begrijpelijk) met harde housemuziek (iets minder begrijpelijk). Ook relatief veel oude Amerikaanse autos. Zelfs een oude Amerikaanse politieauto. Heeft toch iets sneus: zo’n Zweedse man van 40 die zich Starsky of Hutch voelt. 
En ja, drank is duur. Maar in de supermarkt mag bier verkocht worden van max. 3,5%. Dat is lekker bier en het is goedkoop. Ook pizzeria’s (daar zijn er heel veel van) verkopen bier met een zeer laag percentage. Dan hebben ze geen drankvergunning nodig. Dus als je de hele dag niet veel meer eet dan een paar mueslirepen en wat fruit en je komt nauwelijks een café tegen met bier en pindas, dan val je vanzelf af. En dat is dan weer een voordeel van dat gewandel. Dus moedig voorwaarts. Want uiteindelijk is zo’n wandeling altijd heel bevredigend. Waarom? Geen idee, maar wat geeft het? We komen wel erg aardige mensen tegen. Een wat oudere man met een jaloersmakend leuk zomerhuis aan het meer. En net een jongen die zag dat wij in de stromende regen naar onze hut moesten lopen vanuit de pizzeria. 'Zal ik je even brengen? Geen probleem!' Echt aardig en heel fijn want Marianne zat daar zonder jas. 
we slapen op een camping in een cabin van 5 x 2,5 m. met twee stapelbedden. Allebei heerlijk geslapen en zin in deze rustdag met maar 18km te lopen. En naar een hotel: weelde.