Dag 19: Vuku - Stiklestad, 12,8 km

Toen we gisteren op de camping aankwamen, zag ik al dat er pelgrimshutjes waren (met het Olavteken erop) en andere, grotere. Er was nog niemand, dus we hebben even n kijkje genomen, de sleutels staken in de deuren. Ik weet niet of dat de smalle weg is, maar zo’n pelgrimshutje heeft geen water en geen kachel. Voor een (smerige) douche en toilet moet je de halve camping over, er is wel n magnetronnetje, maar geen borden of bekers. De andere hutten hebben alles in huis en ook nog eens een fijne houtkachel. Ik heb even gebeld of we een upgrade konden krijgen. Dat leverde ons wel afgunstige blikken van de andere wandelaars op, maar het was zeer de moeite waard! En Dineke kon natuurlijk bij ons douchen en theedrinken.

De rustdagroute ging vandaag door een schitterend landschap, met als ontroerende feature de allereerste blik op de Trondheimfjord! Een meanderend (prachtig woord) weggetje tussen Zwitsers aandoende velden en boerderijen. Er stopte een mevrouw die al de enorme rugzakken van een opgeluchte Anne en Anders achter in de auto had staan. ‘Zal ik jullie rugzakken ook meenemen?’, vroeg ze. Maar wij zijn bikkels (en die van ons wegen minder dan de helft van die van het Zweedse stel).
Inmiddels hebben vier Spaanse pelgrims zich aangesloten, maar wij verliezen iedereen morgen natuurlijk weer uit het oog, omdat wij langs de kust gaan en zij een rustdag nemen. Ik hoop alleen dat mijn rechterbeen ook meewil; het gedraagt zich een beetje alsof ik door de stroop loop en ik kan er niet goed achterkomen wat er aan de hand is.