Vijfde week: Gerbrand

Reims was een mooie mijlpaal, maar de volgende dag gaat de reis gewoon verder. We lopen nu door de wijngaarden van de Champagne. Op betonnen paaltjes staan de namen van de eigenaars: Moët et Chandon, Veuve Clicqot, Roederer.... geen slechte omgeving en het bleef gelukkig ook droog. De eigenaar van onze b&b in Trépail is duidelijk een liefhebber van zijn eigen champagne. Begrijpen we ook, maar hij zou er iets minder van moeten drinken denken we. Zijn zus kookt voor ons. Dat is bijzonder attent en echt aardig van haar. Ze kan eigenlijk niet koken maar we zijn heel blij om iets te eten. De wijn is prima. Dat helpt enorm. Fijne kamer trouwens.

Morgen naar Chalon en Champagne. 

Dag 28: Fijne wandeling door wijngaarden en langs een kanaal. Zo'n kanaal wordt wat saai op enig moment, maar het schiet wel lekker op en met af en toe een zonnetje is het prima zo. In de kathedraal van Chalon-en-Champagne hebben ze niet alleen heel oude en heel mooie gebrandschilderde ramen maar ook, in een vitrine, de kruisiging, verbeeld met behulp van playmobil poppetjes. Ik moest er even aan wennen. 

We hebben nu vier weken gelopen en we schieten lekker op. Wel wat frustrerend dat dit programma alleen vermeldt hoever we hemelsbreed gelopen hebben en niet de afstand geeft die we hebben afgelegd. Daar zit nog wel zo'n 200 km tussen. We hebben er nu in werkelijkheid 660 km gelopen en moeten nog 550 tot de grote st bernhardpas. En dan natuurlijk nog 41 dagen in Italië. Al met al ongeveer 30% gedaan. Niet slecht  

Net als Marianne afgelopen week, zal ik geregeld wat schrijven de komende dagen. Daar krijg je geen bericht van zolang het gaat om een uitbreiding van dit verhaal.

dag 29: eerste dag van week 5. 

De b&b in chalon was heerlijk: een tearoom met chambres d hotes. Duidelijk ingericht door mensen met smaak en door mensen die bedacht hebben wat je graag wilt aantreffen in een b&b. Goed ontbijt ook. Dachten we tot nu toe dat kanalen saai kunnen zijn, vandaag liepen we eindeloos over lange rechte wegen die ooit door de Romeinen zijn aangelegd maar daarna gelukkig verbeterd. Het aardige is dat het al snel niet meer saai is. Het vervelende is dat er geen enkele schaduw was. We zijn een tikje verbrand. We worden nu echt bouwvakkers-bruin: armen, benen onder korte broek en boven de sokken en hoofd en nek. Rest van het lijf is  spierwit. Zo kunnen we niet naar het strand.

Dag 30 het gastgezin in Coole vangt al jaren pelgrims op. Wat een bijzonder lieve, aardige en gastvrije mensen. Ze zorgen voor avondeten, gewoon bij hun aan tafel. Ze hebben een geweldige douche en we kunnen onze kleren wassen. Fijn na zo'n warme dag. We krijgen een boterham mee voor onderweg en goede raad voor het vervolg. In Corbeil is geen hotel bar of restaurant. Mevrouw de burgemeester heeft daarom het jeugdlokaaltje ter beschikking gesteld. Daar staan veldbedden met een dekbed. Lakenzak hebben we zelf en een kussen improviseren  we wel. Dat hebben we al vaker gedaan. Straks komt de man van de burgemeester eten brengen, ook voor het ontbijt. We mogen opnieuw zelf bepalen wat we ervoor betalen. Geweldige service en wat een vertrouwen. Het is (en blijft) warm. Hopelijk lopen we morgen iets meer in de schaduw. Vandaag was het weer helemaal zonder en het is bijna niet mogelijk om te lopen zonder op zijn minst een beetje te verbranden. Nu eerst maar even kleren wassen. Morgen alles weer fris. 

Gisteren hadden we een weegschaal. Altijd leuk om te kijken of we al wat gewicht kwijt zijn en hoe zwaar de rugzak nu werkelijk is. We blijken ieder 9 kg te dragen, maar dat is incl. water, dus aan het einde van de dag is het 7,5kg. Dat gaan we niet verbeteren. Zelf zijn we allebei al wat afgevallen. Marianne 3 kg en ik 7. Dat ik meer ben afgevallen komt natuurlijk omdat ik ook meer overgewicht had. Voelt trouwens prima om wat lichter te zijn. De komende vier weken zal ik wel geen 7 kg meer afvallen maar dat hoeft ook niet. Als er aan het eind over 10 weken nog 4 af zijn ben ik dik tevreden. Sinds ik begon met trainen is er al 13 kg af. Moet je nagaan hoe nodig het was....

The proof of the pudding... zo'n veldbedje lijkt een goed idee tot je er echt op probeert te slapen. Daar zijn ze denk ik niet voor gemaakt. Ze zijn net te kort en als je je beweegt dan maken ze lawaai. En je moet je bewegen want je zoekt een manier om te liggen, te ontspannen en in slaap te vallen. Geen gemakkelijke opgave. Dus lekker op tijd op voor de wandeling naar Brienne-le-Chateau. Alweer bijna zonder schaduw en alweer iets warmer. Omdat we vroeg vertrokken zijn we toch op tijd op de bestemming en kunnen we even het dorp in voor boodschappen. De afgelopen dagen zijn we langs geen enkele winkel, bar of restaurant gekomen. Als onze gastadressen niet voor ons gezorgd hadden, hadden we een taxi moeten nemen naar de beschaafde wereld. Je weet wel: met terrasjes, restaurants, winkels, apotheken, banken en andere noodzakelijke voorzieningen. Vandaag zouden we dan eindelijk een bar/ brasserie aantreffen. Dat bleek te kloppen alleen had die nou net dinsdag als vrije dag gekozen. Verder zit alles eigenlijk vooral mee, behalve de afstanden. Om de een of andere reden zijn ze dag na dag steeds tegen de 30km en dat is met deze warmte best veel. Overmorgen zelfs 34. We besluiten wat rust te brengen in het programma. De afstand van morgen blijft 30 maar we knippen de 34 km in tweeen. De komende weken zien er  daarmee heel goed uit. Niet te lange afstanden en een prachtige omgeving. We zijn dan waarschijnlijk op 17 juni op de Grand Saint Bernard. Dat zou prima passen in het reisschema en het is heel goed te doen zonder haast. Prettig vooruitzicht. 

Grappig dat je voeten pas pijn gaan doen vanaf 2km voor het einde van de wandeling. Als we dan eenmaal op een terrasje zitten en we hebben een perrier en een Leffe gedronken, dan is dat ook weer over. Vandaag zouden we na 20 km bij een hotel restaurant komen. Toen we aankwamen was het mooie oude pand gesloten en het stond te koop. Tegenvaller. Toen we toch even verder keken bleek dit overigens prachtige pand voor het eigenlijke hotel te staan en hoewel we de enige gasten waren, was het restaurant wel degelijk open. Heerlijke salade met verse wilde zalm en een glaasje witte wijn. De 10km daarna waren ineens geen enkel probleem meer.  Bar-sur-Aube lijkt een aardig stadje. Er zijn hier veel kappers. Dat valt sowieso op: ieder dorp heeft een kapper. Geen bakker, slager of kruidenier, maar een kapper is er bijna overal. Je zou verwachten dat men er goedgekapt bijloopt. Dat valt eigenlijk een beetje tegen. Veel mensen hebben de gekste dingen met hun haar laten doen. Doorgaans zonder enig idee van het effect op het totale beeld. Bijzonder.

 Vandaag (dag 34) een kort stukje: soort rustdag. Slechts 14km, maar erg op en neer.  Mijn horloge geeft hoogteverschillen aan in etages. Dat gaat goed zolang je steil omhoog gaat. Als je langzaam stijgt, wordt dat niet geregistreerd. Vandaag 52 etages. Het waren er zeker meer, maar het blijft toch grappig om zo'n stuk te klimmen. Normaal zou ik voor meer dan twee verdiepingen de lift nemen en nu doen we het lopend.

Mijn weekverslag zit erop. We zijn nu 777km gevorderd. Tot volgende week.