Marskramerpad dag 12

Gisteren een spijbeldagje. Lucy was jarig en Marianne moest weer denken aan haar eigen verjaardagen toen ze klein was. Dan kwam bijna niemand. Helemaal niet leuk. Dus in Beekbergen de bus naar Arnhem en daarvandaan de trein naar Koog aan de Zaan. Daar stond de auto nog. Dus snel even langs  huis om inlegzooltjes en sokken te halen en door naar de boekwinkel voor Pluk van de Petteflet en een mooie puzzel. Hoogtepunt voor mij: schoenen ophalen bij Bever in Allmaar. Natuurlijk eerst passen en kijken of er niet toch een betere uitvoering is. En die was er. Wel een hoge schoen, maar geen B/C maar een A/B uitvoering. Heerlijk. Alsof je pantoffeltjes aantrekt. Heerlijk zacht leer maar wel voldoende steun en een goede zool. En waterdicht.  Vandaag de proef op de som, maar daarover straks verder.
 

De verjaardag van Lucy was een groot succes. Er waren best veel mensen die elkaar netjes afwisselden. Lucy had pret voor 10 en ze was blij met al haar cadeautjes en alle aandacht. 

We zijn met de auto naar Deventer gegaan. Daar hadden we al geboekt en daar zijn we ook naar de film gegaan in Mimik. Mimik is een filmhuis met theater waar ik jaren aan heb gewerkt. Prachtig dat het open is. Wel een vrij heftige film: Happy Together. We hadden allebei moeite om in slaap te komen. Dat is mij redelijk gelukt. Marianne helaas niet. Toch welgemoed en met heerlijke nieuwe schoenen vertrokken. Eerst nog mijn hoed vinden. niet op de kamer. Dan moet hij in de auto zijn blijven liggen. Lastig, want die staat aan de andere kant van de IJssel. Moet je eerst het pontje nemen. Goed dat ik nog een 20-rittenkaart had. Nee, niet in de auto. Toch nog eens in de kamer kijken. Lag hij achter een gordijn. 20 min vertraging, maar toch fijn om met eigen hoed te kunnen gaan lopen. 
Naarmate we verder oostelijk komen, wordt het stiller op straat. Er zijn gelukkig veel goede zandwegen die lekker lopen, maar als je een weggetje moet nemen, rijdt daar vrijwel niemand. Qua horeca (uitspattingen, zoals Mariannes familie zegt) wordt het ook zoeken. Als er al iets is, is die op dinsdag gesloten. Voelt een beetje zoals Wales destijds. Ondertussen dreigde de regen. En op enig moment, iets eerder dan verwacht kwam die ineens en met z’n allen tegelijk. Gelukkig stond er een schuur open en daar zijn we maar even gaan schuilen. De eigenaar kwam even iets halen en trof ons aan. Hij vond het een heel goed idee als we de bui in de schuur zouden afwachten. Vriendelijk, zoals trouwens veel mensen die we treffen. 
Onze Vrienden op de Fiets is in een prachtig huis. En we mochten goddank hun elektrische fietsen lenen, want de eerste horecagelegenheid die open is op dinsdag is 8,5km verderop. En toen we daar uitgegeten waren, begon het opnieuw enorm te plenzen. Toch maar even gewacht met vertrekken dus. Toch flink nat geworden, maar nu lekker in een warm huis met een kopje thee. En zo blijft dit een fijne tocht. En leuk om te zien dat we hier nog maar 3,5 dag van de Duitse grens verwijderd zijn. Bijna het hele land overgestoken. Niet slecht