Achtste week - Marianne

9 juni 2017 - Cully, Zwitserland

Vrijdag 9 juni - dag 48
Leuk, maar duur dus, Zwitserland. We besloten een kamer in Orbe te nemen via Airbnb bij een aardig meisje dat duidelijk een veel te duur appartement had gekocht. Groot, prachtig uitzicht op de Mont Blanc. Zij was zelf nauwelijks thuis, haar twee zeurkatten overigens wel... De kamer stelde al niet veel voor, maar het zgn bed bleek een oud slaapbankje, waarop Gerbrand het al na twee minuten had bekeken. Gelukkig stond er nog een in de kamer, maar ik was zo stom om in de oude te blijven liggen. Volkomen gebroken was ik vanmorgen!
We gingen weliswaar niet verder dan Etagnieres lopen, maar dat was toch nog 20 km. We zagen net de trein voor onze neus wegrijden, toen we er aankwamen. Al met al was het al zo laat toen we in Lausanne klaar waren met het kopen van een nieuwe jas en schoenen voor Gerbrand, dat we te laat waren voor het bootje naar Cully. Dat we eerst de sneltrein namen, gaf niet: het is zo leuk om langs het meer te rijden ;)) Tot ons grote plezier zitten we nu in een hotelletje waar we een paar jaar geleden al eens waren om te zwemmen en wat te drinken. Uitzicht op het meer! Zaterdag 10 juni - dag 49 Jeroen de Leeuw is gisteravond gekomen om voor drie dagen mee te lopen. Nu hadden we ons net een rustdag voorgesteld, maar die hebben we maar omgezet in 19 km door de wijnvelden. Het werd een enorm succes: heerlijk 10 km door de velden met dat schitterende uitzicht op het meer, daarna een picknick gekocht en lekker anderhalf uur aan het water gelegen en zelfs nog gezwommen! Aan het einde van de dag namen we het treintje naar Haut de Caux, naar de chalet van Jacqueline en Jacques, die drie jaar geleden twee weken in ons huis hebben gezeten, zonder dat wij bij hen waren geweest. Twee dagen geleden appte Gerbrand ze om te vragen of hun chalet vrij was en dat was zo! Ze hadden zo'n goede herinnering aan ons huis, dat we zeer welkom waren. Het leek wel een sprookje, zo'n mooie plek, zo rustig! Zondag 11 juni -dag 50 Serieus gelopen vandaag: 26 km met behoorlijk klimmen en dalen in 28 graden. Ondanks de hitte heerlijk gelopen. Jeroen was bang dat hij ons niet bij zou kunnen houden, maar hij is getraind en tien jaar jonger dan ik! Ging prima dus. Het meer voorbij, op naar de Bernard. We zijn nu in het klooster van de Soeurs van St. Maurice, die als taak voelen de aarde leefbaar te houden. Geweldig mooi klooster, net helemaal gemoderniseerd met weer allerliefste zusters. Geweldige organisatie, toch. We zitten nu in hun eigen café, gezellig na te praten na het eten. De twee pelgrims die we gisteren tegenkwamen en die we hier zouden tegenkomen, zijn er niet. Hoop dat het ze nog lukt.

Foto’s

6 Reacties

  1. Hugo:
    9 juni 2017
    Wat heerlijk om al jullie verhalen te horen. Mooie wandelroutes, pijnlijke voeten, leuke b&b's, terrasje, restaurantje. Wat een contrast met de hectiek van werk en leven thuis in Amsterdam (en culturele krachtenveld) en wat maakt ons dat jaloers! Ik ben best benieuwd in hoeverre jullie dat allemaal echt los kunnen laten of misschien toch wel proberen te volgen wat er thuis, op werk en in de wereld speelt. Interessant wat er met Macron in Frankrijk gebeurt tijdens jullie tocht. Zonder twijfel veel gelegenheid voor reflectie en verdieping wat vooral zeer benijdenswaardig is. Komen jullie mensen tegen die ook jullie pelgrimsroute volgen? Bonne route!
    Groet, Hugo
  2. Marianne Buitenhuis:
    9 juni 2017
    Hoi Hugo, het gekke is dat het me weinig moeite kost om los te komen van de hectiek en de politiek en dergelijke. De dagelijkse beslommeringen van kleine blessures, tekenbeten, het vinden van routes en slaapplaatsen en dergelijke houden ons bezig en tijdens het lopen moet je vooral kijken waar je loopt. Gaan we de goede kant op en waar zet je je voeten neer zodat je niet struikelt of valt? Dat zijn allemaal volstrekt onbelangrijke kwesties natuurlijk, maar als je wandelt is het bijna het enige wat telt. Ik krijg tot nu toe weinig nieuwe inzichten, maar ik word wel een stuk relaxter. Hoe lang dat duurt? Geen idee. Andere pelgrims zien we nauwelijks. Logisch ook omdat er relatief weinig mensen naar Rome lopen. In vergelijking met Santiago de Compostela is deze route veel en veel rustiger. Heel soms worden we ingehaald door iemand die we ook nog even spreken. Soms volgen we (zowel digitaal als in werkelijkheid) iemand die een paar dagen op ons voorloopt. Maar eigenlijk zijn we vooral met z'n tweeen. Als je kijkt naar de enorme hoeveelheid mensen die door noord Spanje lopen is dit dus een wat eenzaam pad, maar dat is precies wat ons aantrok.
  3. Hugo:
    9 juni 2017
    Klinkt goed! Back to basics. Knap om echt afstand te kunnen nemen. Dat lijkt me ook wel wat.. veel plezier, mooie paden en hopelijk goed weer!
  4. Hugo:
    9 juni 2017
    Klinkt goed. Back to basics en toch knap om alles los te kunnen laten. Veel plezier, mooie paden en mooi weer! Loopt wel los. Groet, Hugo
  5. Huub:
    9 juni 2017
    Back to basics, daar zeg je zo wat. Verlangen jullie nooit eens naar een lekkere jacuzzi met een goed glas witte wijn in de hand. Dat vind ik nu back to basics. Maar goed, what's in a word. Ik voeg een plaatje bij geschoten in Coimbra, een echte studentenstad, dat begrijpen jullie. Veel plezier verder en toitoitoi. Liefs, Huub. Shit, kan ik geen foto invoegen. Nou goed, komt dan nog wel eens.
  6. Kim:
    10 juni 2017
    Zo leuk om jullie ervaringen te lezen, echt vermakelijk. Heel veel plezier en blijf genieten!