Zevende week: Gerbrand

Vandaag (dag 41) van Frasne-le-Chateau naar Cussey-sur-l'Ognon. Mooie wandeling over rustige weggetjes en mooie bospaadjes met veel schaduw. Cussey was niet zo ver (17 km) en we kwamen mooi op tijd voor de lunch. Wat we niet bedachten is dat we ook gereserveerd hadden in Cussey. We waren zo bezig geweest met het plannen van een vrije dag dat we helemaal vergeten waren dat we al een kamer hadden in Cussey. In plaats daarvan namen we een taxi naar Besancon. Daar hadden we een appartement gehuurd en daar zitten we nu. Het is klein maar het heeft een wasmachine (heel fijn na een weekje handwas) en we zitten er twee dagen dus we hebben zelf ontbijt ingeslagen. Dat betekent alle vitaminen inhalen die we de afgelopen weken hebben gemist. Vandaag heb ik voor het eerst in vijf weken gelopen zonder pijn in mijn schouder. Pas nu besefte ik hoe dat helpt om lekker te lopen. Heel fijn. De rugzak weegt dan ook opeens vrijwel niks meer. Morgen lekker niks doen. Veel zin in.  

Dachten we met een appartementje even buiten het centrum een rustig plekje te hebben gevonden, blijkt deze locatie precies de plek te zijn waar allle uitgaand publiek langskomt op weg naar huis. Drank leidt tot doofheid kennelijk, want iedereen die langsloopt moet heel hard praten om zich verstaanbaar te maken. Iedere 5 minuten komt bovendien een auto voorbij met onwaarschijnlijk harde muziek. Dat leidt natuurlijk zeker tot doofheid. De ramen isoleren uitstekend, maar aan het einde van de dag staat de zon op deze studio en de ramen sluiten is echt geen optie als je niet in je bedje wil liggen koken. Heerlijk dus om een dagje vrij te hebben, maar waarschijnlijk nog fijner om morgen weer te gaan lopen. Besancon heeft een witte-fietsenplan. Vandaag dus lekker op de fiets de stad verkennen. Dat dan weer wel. 

Fijn, zo'n witte-fietsenplan. Voor de schouders is het minder. Daar kwamen we vandaag achter, maar toch erg leuk om te fiets op stap te gaan. We wilden naar een grote sportwinkel. Die vind je in Frankrijk op een apart terrein buiten de stad temidden van de geant supermarches, meubelwinkels en ander leed. Prima te bereiken met de bus maar dat wisten alle apps die wij hebben niet, dus de fiets genomen. De decathlon is groot, maar een echt goede winkel is het niet, niet als je de Bever gewend bent. Toch gelukt om voor Marianne betere schoenen te vinden met wat meer ruimte voor de tenen. De oude naar huis gestuurd. Het postkantoor in Frankrijk kan niet genoeg worden geprezen. Zeer vriendelijke mensen die enorm behulpzaam zijn. En op zaterdag open tot 17.00 uur. Vermoedelijk dankzij de vakbond. Heel goed. Wij waren net op tijd binnen voor het onweer. Echt een mooie stortbui waardoor het lekker is afgekoeld. Zal ook wel wat lawaai schelen vannacht. Toch maar nieuwe oordopjes gekocht voor alle zekerheid. Morgen vroeg op op weg naar Etalans. 

Heel vroeg is misschien een groot woord. We moesten het appartement nog opruimen en alle etenswaren zo goed mogelijk verwerken tot ontbijt en lunch. Dit was dan ook met stip de beste zelfgemaakte lunch tot nu toe met goed volkorenbrood, gerookte zalm, jambon persillee, gegrilde paprika en Tomme de savoy. Door de aanhoudende regen (gelukkig was het wel droog toen we vertrokken) was het lekker afgekoeld buiten. Gelukkig maar, want we moesten flink klimmen (76 etages volgens mijn horloge). Mariannes nieuwe schoenen blijken uitstekend te voldoen. Voor het eerst loopt ze zonder pijn in de voeten. Dat is wennen, maar dat gaat vast lukken. We zitten nu in een stacaravan naast een restaurantje. Ruimer en goedkoper dan wat we hadden in Besancon en ook een stuk stiller. Soms zit het mee. 

Dag 44: tweede pinksterdag. Enige nadeel van ons stacaravannetje was het feit dat we vanmorgen geen ontbijt hadden. En natuurlijk dat het opgemaakte bed een hangmat was. Met mijn eigen lakenzak verhuisd naar het eenpersoonsbed. Dat was wel stevig en er was ook een dekbed voor. Lekker geslapen.  In het dorp(3km verder) was alles gesloten wegens Pinksteren. De vival deed daar gelukkig niet aan mee en die had lekker vers brood en ook nog een mooi stempel voor ons paspoort. We zitten in de voorlopers van de jura en het begint steeds  meer op Zwitserland te lijken. Lekker klimmen en schitterende uitzichten. Onderweg kregen we ineens gezelschap van een lieve en gezellige hond. Niet heel gehoorzaam want ze liep gewoon mee toen we haar vroegen om naar huis te gaan. Ze heeft ons gevolgd tot we in Aubonne waren. De eigenaar van onze b&b heeft hem maar terug gebracht mer de auto. We zitten nu al voor de derde keer in een chateau. Schitterend chateau met apart woonhuis en een boerderij. In het chateau zelf wonen vader en moeder. In het woonhuis ernaast wonen dochter met man en dochter. In de boerderij ernaast woont de zoon met zijn vrouw. De dochter runt de b&b, haar man doet in verzekeringen en haar broer runt de boerderij waar de koeien staan. Allemaal aardige en kennelijk actieve mensen. Uit dit gebied komt Comté kaas, Morbier en nog een kaas waar ik de naam niet van weet. Comté is erg lekker bij goede port en het leuke van morbier is dat hij uit twee gedeeltes bestaat. De onderzijde wordt gemaakt van ochtendmelk, de bovenzijde van avondmelk. Beide zijden worden gescheiden door een laagje as. Nutteloze informatie, ik weet het. 

Overigens hebben we nu al meer dan 1000 km gelopen. Bijna op de helft dus. Het begint ergens op te lijken. 

Dag 45. Het moest een keer gebeuren: regen. En niet een beetje regen, maar flink. Wat kan ons gebeuren? Allebei nieuwe schoenen, allebei een goede regenjas en regenbroek en een regenhoes om de rugzak terwijl alles in de rugzak in een drooghoudzak zit. Het goede nieuws: in de rugzakken blijft het droog en de regenbroek van Marianne is goed. En ook haar schoenen blijken behoorlijk waterdicht. Maar...onze jassen, mijn nieuwe schoenen en mijn nieuwe regenbroek zijn dat niet. Doorweekt aangekomen in Pontarlier. Gelukkig was hier een warme douche en alles in de rugzak was droog maar met deze jassen en mijn schoenen wordt het niks als het weer gaat regenen. In Lausanne dus maar uitkijken naar een vervanging en dit spul terugsturen naar bever. Door die regen hebben we ook vrijwel zonder rustpauze in een keer 19 km achter elkaar doorgelopen en in flinke pas. Dat gaat best maar we zijn allebei nu wel een beetje moe. Wel kleren gewassen en een verjaardagskaart voor Tristan verstuurd maar Marianne is zojuist in slaap gevallen met haar telefoon in de hand. Het is net of ze leest maar met haar ogen dicht. En ze snurkt een beetje. Goed idee. Ga ik ook even doen. 

Dag 46. Zo'n dag zonder rust voel je de volgende dag nog in de benen, helemaal als je flink moet klimmen, zoals vandaag. Door alle regen zijn de bospaden bovendien spekglad en dat maakt het klimmen niet gemakkelijk. Gelukkig bleef het vandaag vrijwel droog. Aan het einde van de dag zelfs af en toe wat zon. Alleen de temperatuur bleef achter. Vrijwel de hele dag 12 graden en een koude wind erbij. Morgen wordt het al beter dus niks te klagen en al dat klimmen zorgt wel voor mooie uitzichten en een extra fijn gevoel als je er bent. Het hotel blijkt veel beter dan we verwachtten en we zijn wel op tijd voor een biertje. Dat gaan we dus nu maar eens doen. Dit is onze laatste hotel in Frankrijk. Morgen de grens over naar Zwitserland. 

Dag 47. Vandaag Frankrijk verlaten en Zwitserland binnen gelopen.  Bijna ongelofelijk hoe je  in en een paar meter in een totaal andere omgeving terecht komt. De bergen zijn hetzelfde, maar de paden zijn (veel) beter onderhouden, de bewegwijzering is geweldig en alle huizen, tuinen en straten zijn schoon en netjes. En de prijzen zijn navenant. Omdat we veel in Zwitserland waren toen Mariannes broer Andre daar woonde, voelt het als thuiskomen. Het landschap is nog veel mooier dan alles wat we tot nu toe zagen en het is natuurlijk ook geweldig dat we nu Frankrijk uit zijn. Toen we er binnen liepen leek het me een enorm stuk lopen en dat was het ook, maar nu is het achter de rug. Prachtig. Morgen komt Jeroen een paar dagen meelopen. Lijkt me erg gezellig. We hoeven morgen niet zo gek ver. We gaan naar Etagniere en daar nemen we de sneltram naar Lausanne. In de bergsportwinkel vervangen we alles wat lekt en dan doen we een stukje met de boot. We hebben dat stuk al een paar keer gelopen toen we ons huis geruild hadden met mensen in Lutry. Met een beetje geluk is er nog tijd om even te zwemmen in het meer. 

Morgen neemt Marianne de blog weer over. We zijn dan net over de helft. Superleuk!