Tiende week -Moranego en Cinque Terre - Marianne

30 juni 2017 - Ameglia, Italië

Van dat stilzitten gaat alles pijn doen. Maar ik moet zeggen: het heeft wel wat. Ik ben op de helft van Murakami's Kafka op het strand en ik kijk af en toe op naar het prachtige uitzicht -voor zover het is te zien, want de wolken hangen laag. Of naar Gerbrand, die lekker in de tuin bezig is en de mierenstroom hier op het terrasje probeert in te dammen.
Maar goed, voor vandaag had ik een oefenwandelingetje uitgezocht: voorzichtig beginnen, 12 km, Gerbrand zonder rugzak. En toch even een stukje Alta Via dei Ligurië. Dat willen we al jaren, het uitzicht schijnt zo mooi te zijn. We gaan niet lte vroeg op weg, want 's Middags zal de bewolking optrekken en dan kunnen we de zee zien!
Via het weggetje dalen en klimmen we naar Davagna. Daar gaat een pad omhoog naar M. Bastia Basso en M.Candelozzo. Bij M.Carmo komen we dan op de Alta Via. Het eerste stuk is niet heel begaanbaar. Veel rozen- en bramenstruiken en al gauw dachten we allebei aan die keer in Italië, dat een vrouw peinzend zei:'Ja, m'n opa vertelde wel eens dat hier een pad liep. Maar dat is lang geleden, hoor!'
Maar het leuke van Maps.me is dat je bijna niet mis kunt lopen. Dus toen we een paar keer onder struiken en elektrische omheiningen waren doorgetijgerd, kwamen we tot onze vreugde op een herkenbaar pad en niet veel later op de AV. We waren toen zo'n 700 m geklommen. Het leuke is dat je dan verder loopt naar M.Dragonata door naar buurdorpje Scoffera (bier!)langs de crète. Aan de ene kant heb je dan b.erg, aan de andere een peilloos diepe afgrond. Als het dan helder is, kun je de zee zien! Maar helaas...
De wolken trokken niet op. Integendeel, ze zakten zover dat we er echt in liepen en de stenen nat werden. En ja hoor! Daar ging ik onderuit, plat op m'n rug. Ik gilde als een speenvarken, maar na een tijdje bleek dat ik me wel kon bewegen, goddank.
Nou ja, we hebben het gehaald. We hebben nu allebei een zere rug, dus we kijken even hoe we verder gaan. Maar weet je, ik heb me enorm vermaakt vandaag! Terug naar Murakami!

Cycloon We zijn nog een dagje langer gebleven, omdat buurman Bruno ons te eten vroeg. En omdat het wel lekker was Murakami uit te lezen en het huisje rustig schoon te maken. Eten bij de buren met hun sprookjesterras was leuk. Gek, hoe je dan weer een hele avond met nieuwe vrienden zit te kletsen. En nu regent het, het hoost en het flitst en het dondert en wij hebben gelukkig de juiste beslissing genomen, na het eerste stuk, niet door de bergen te gaan, maar te proberen n bootje te krijgen naar de volgende plaats. Maar het bootje gaat ook niet; we weten nu waarom! Dus tja, we worden gedwongen om in een strandtent te zitten lezen, tussen alle moeders en oma's met kinderen. Gisteren deden we wel een stuk kustpad (dat dus eerder een bergpad is) en toen was het al verschrikkelijk drukkend en heet. Klimmen was bijna niet te doen, dalen door de olijfboomgaarden zwaar. Toen we eenmaal beneden waren, hebben we ieder een halve liter bier en samen anderhalve liter water gedronken in Chiavari, ontzettend leuk stadje. We hebben hier in Sestri Levante maar een kamer genomen, morgen maar weer zien hoe we verder gaan.

Donderdag 29 juni De boot ging nog steeds niet, dus we hebben maar de trein genomen naar Monterosso. We lopen nu het Cinque Terre-pad, net als alle andere Amerikanen, Japanners en de rest. Dat is soms wel lastig, niet iedereen is voorbereid op het feit dat dit pad enorm geaccidenteerd is, maar toch leuk. Halverwege staat een oude man met een sinaasappelpers, een kist sinaasappelen en citroenen en koud spawater. Dat levert meer op dan de live muziek, even eerder. In Vernazza kun je over de hoofden lopen. Zaanse schans in het kwadraat. Een cafeetje lijkt binnen leeg, dus daar gaan we wat drinken. Ik vraag of ze misschien nog een kamer hebben, want via Booking is alles vol. En ja hoor, het lukt. Langzamerhand krijgen we in de gaten dat deze familie ws de helft van Vernazza exploiteert. Een onderdeel is de wijnproeverij. Toen we eerst 20 minuten moesten wachten om überhaupt iets te mogen bestellen, hadden we natuurlijk meteen op moeten stappen. Dat had geld en ergernis gescheeld, maar dat hebben we dus niet gedaan. Komt ook een beetje door het werkelijk onwaarschijnlijk mooie uitzicht vanaf dit terras. Gelukkig hadden we dat uitzicht opnieuw tijdens het ontbijt vanmorgen. (Dat was overigens wel inbegrepen) Als gast van het hotel krijg je 10% korting in het restaurant. Wat er niet bij staat is dat de prijzen van het restaurant normaal 10% te hoog zijn. Dat kan hier allemaal probleemnloos. Er zijn heel veel, echt heel veel Amerikanen die alles betalen zonder blikken of blozen. 

30 juni wandelend en vooral klimmend en dalend naar het volgende dorp. We zijn vroeg en de kaartverkoop voor een toegangskaartje om het pad te mogen gebruiken is nog gesloten. Een meevaller. Eenmaal in het laatste dorp blijkt mijn ID-kaart nog in het hotel te liggen. Een tegenvaller. Gelukkig gaan er treinen. Het laatste deel vandaag zou gaan over de Via Amore. Dat is een pad van stalen roosters op steunen. Via dat pad kun je de laatste 800 m tussen Manarola en Riomaggiore lopen bijna zonder maar een meter te klimmen. Vanuit Manarola neem je dit pad vanaf het station. Je loopt een paar honderd meter tot een aardig cafeetje en dan staat daar een hek met in vier talen dat het pad niet in gebruik is wegens instorting. Prima, kan gebeuren, maar waarom wel zo'n mooi gemaakt hek? En waarom niet het pad gerepareerd? Iedere wandelaar (en het zijn er duizenden per dag) betaalt voor het mogen wandelen op het pad. Dat is niet onterecht. Het kost vast veel geld om dit pad goed te onderhouden. Maar je kunt dat geld natuurlijk om gebruiken om te herstellen wat stuk is. En waarom niet een bordje bij het begin van het pad? Nu moesten we het oude pad gebruiken als we niet metq de trein wilden gaan. Slechts 1.8 km en slechts 231m op en neer. Best een klimmetje zal ik maar zeggen. Hier en daar ook heel steil. Maar eenmaal in Riomaggiore blijken we een buitengewoon leuk appartement te hebben met een douche in de rotswand. Werkelijk schitterend. Kortom: we zijn weer echt op pad. Fijn.

Zaterdag 1 juli De wind was vanmorgen nog behoorlijk, windkracht 6. Geen haar op de hoofden van de bootjes kapiteins die eraan dacht om ons van Riomaggiore naar Lerici te brengen, via het prachtige Portovenere. Gerbrand had er echt even flink de pest in. Maar ja, we hadden gisteravond nog naar die spectaculaire golven staan kijken, die uiteen spatten tegen de kademuur, dus ik was niet heel verrast dat ons weer een boottochtje door de neus geboord werd. Nu moesten we dwars door La Spezia, gelukkig 's morgens vroeg en gelukkig bij een aangename temperatuur. We zijn nog steeds bezig met teruglopen naar de Via Francigena. Die willen we in Pietrasanta weer oppikken. Het kon al eerder natuurlijk, in Sarzana, maar onze reisleider wilde ons dwars door het industriegebied van Massa Carrara laten lopen, door wolken marmerstof heen. Wij gaan liever langs de kust; zwemspullen bovenin de rugzak, zodat we ieder moment even kunnen afkoelen. Dankzij het geweldige Maps.me hadden we vandaag weer een prima wandeling. Ik zou niet weten hoe we het zonder die app zouden moeten doen, zeker als we zoals nu even van het pad afwijken. Vanaf La Spezia was het wel af en toe even slikken: Italianen doen nogal wat moeite om hun rotzooi ergens in de natuur te dumpen. Gelukkig werd dat gaandeweg minder en het laatste stuk was een prima bospad Via Airbnb vandaag een heel huis tot onze beschikking, naast een kasteel. Met een wasmachine, we kunnen ons geluk niet op!
Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

11 Reacties

  1. Ingrid:
    24 juni 2017
    Wat een prachtige reis(-verslagen) maken jullie!! Ik blijf jullie volgen, nog veel plezier en succes. Hartelijke groet, Ingrid (van Tai Chi)
  2. Ingrid:
    24 juni 2017
    Wat een prachtige reis(-verslagen) maken jullie!! Ik blijf jullie volgen, nog veel plezier en succes. Hartelijke groet, Ingrid (van Tai Chi)
  3. Marianne Buitenhuis:
    24 juni 2017
    Dank je Ingrid! Soms mis ik Tai Chi, zeker als ik zoiets doms doe als op m'n rug vallen!
  4. Huub:
    25 juni 2017
    Hoewel ik erg geniet van jullie prachtige verhalen, zou ik jullie toch willen manen tot enige voorzichtigheid. Je hebt maar één lichaam. Heel veel sterkte en wandel zo verder in de Wijngaard des Heeren.
  5. Angelien:
    25 juni 2017
    Tjonge jonge jonge, en wij maar klagen hier over de wachttijd op de SEH voor kwetsbare ouderen. Nee, dan Italie...
    Heb een paar dagen het blog niet kunnen volgen. Jullie hebben wel wat meegemaakt zeg. Hoe is het nu Gerbrand? Nog aan het spacen op de tranquillizers? Mooi dat jullie de cinque terre lopen. Staat ook nog op onze bucketlist. Take care en geniet ervan! Dikste zoen, Angelien
  6. Angelien:
    25 juni 2017
    En Marianne, ik waardeer je solidariteit met Gerbrand, maar ook vallen was nou ook weer niet nodig. Krijg je de bibbers van. Sterkte met de rug!
  7. Paul:
    25 juni 2017
    Kind, doe toch voorzichtig, zou ons moeder zeggen...
  8. Marianne Buitenhuis:
    25 juni 2017
    De rug gaat langzaam beter. Ben vrij snel gestopt met de spierverslappers. Die dingen werken op je nieren. Is de rugpijn minder, krijg je daar pijn. We gaan overmorgen weer echt lopen. Dat wil zeggen: met rugzak, maar over iets betere paden dan gisteren. Los van het moeilijke pad, zagen we niks omdat we in een wolk liepen. En daardoor waren we na een uur of twee wandelen ook volkomen doorweekt. Dat Marianne uitgleed was dan ook geen wonder. Geheel gekrast vanwege de bramen aan het begin van de wandeling, gebutst vanwege de glijpartij van Marianne en ook nog onder de teken en doorweekt door de lage wolken kwamen we een beetje moe terug. We zoeken voor de komende dagen wat minder uitdagende routes uit. Ik heb geen bucketlist maar als ik er een moet maken is het prettig oud worden.
  9. Paul:
    30 juni 2017
    Is idd overleven zo te lezen...
    Keep on going !
  10. André:
    1 juli 2017
    Ja, ja, prettig oud worden. Maar dat zit er niet in als jullie zo doorgaan. Kind, houd er toch mee op, zou mama zeggen. Net als wij, lekker thuis. Lees eerst dat boek nou maar uit. Sterkte!
  11. Martien:
    2 juli 2017
    Fijn dat jullie de weg om hoog weer hebben gevonden! Liefs Martien